Nieuw podium

Ieder jaar betaal ik voor onderhoud aan mijn website en domeinnaam. Je zou denken dat ik dit jaarlijkse moment onthoud. Nee, ben iedere keer verrast. Ooit begon ik een website om meer bekendheid en omzet als coach te genereren. Was leuk op weg en dan voel je die factuur niet zo. Bij het niet hebben van omzet wordt dit wel een ding. Dan komen vragen en vind ik stoms als, waarom heb ik een website? Wat moet ik ermee? Naam is stom. Logo stom. Huisstijl stom. Allemaal stom.

Soms is een mannelijke blik best fijn (héél soms hè)

Manlief herinnerde me eraan dat schrijven therapie is voor mij. Therapie kost geld. Indirect is degene die mijn website in de lucht houdt mijn therapeut. Dan is die factuur ineens geen ding meer en weet ik weer waarom ik een website heb: mijn uitlaatklep, mijn relativering, mijn podium.

Als ViTamara niet meer past, wat dan wel?

Ik neem je mee in een aantal opties: tussenonsgezegd, eerlijkgezegd, tamarapraat, tamaravertelt, tamarakletst, tamaarpraatje, tamaratatert, tamaaratelt. Wat eigenlijk raar klinkt want ik praat niet. In mijn hoofd vertel ik het maar ik schrijf, typ. Dus bedacht daarvoor namen: tamaratypt, tamarapent. Nee, laat maar, wordt ‘m ook niet.

Rebelsezweefteef, tamaarmaaktlawaai, vantamara, vantamaar, maramijmert, rooiedraak. Maar ja, Tamara is gewoon mijn naam. tamaraspinsels, tamaraleeft.

Leeft!

Hoor je ‘m vallen? Vita betekent leven. Hoezo heb ik een nieuwe naam nodig?! ViTamara had dan wel een andere betekenis – meer gericht op het leven van anderen gezonder en leuker maken – maar ik leef, beleef en speel ermee in woorden.

Hoewel ik na dit besluit aan het twijfelen werd gebracht door een grappig filmpje van Plien&Bianca. Daarin zei zij zo vaak Tamara dat ik het een stomme naam begon te vinden. Hard ook. Támárá. 

Bouwen is hard werken

M’n oude site was niet alleen namens mij, ook namens een coach, een functie. Fijn om te ontdekken als je geen functie hebt; dat ik niet mijn functie bén. De site moest anders, nieuw logo, nieuwe huisstijl. Vanuit mezelf. Had zin in een nieuw project dus heb de website en het logo zelf ontworpen en gebouwd.

Nou, niet helemaal zelf. Heb hulp gevraagd aan zoonlief, gepensioneerd software developer en voor het eerst aan ChatGPT. Ik was één van de weinige die niet wist dat je het vragen kunt stellen gewoon via chatgpt.com, niet via ingewikkelde apps.

De tijd met zoonlief was zo gezellig! Hij is zo’n fijn mens om naast je te hebben. Nou ben ik natuurlijk een kleine beetje bevooroordeeld maar ik weet zeker dat jij dat ook zou vinden. 

Haat liefde met AI

Omdat ChatGPT niet de beste luisteraar is had ik er gelijk ruzie mee. Volgens zoonlief ben ik straks de eerste die gepakt wordt door robots. De ruzie ging over een radslag in m’n logo. Hij vertikte het te doen zoals ik in zéér duidelijk instructie aangaf. Dus ik werd boos en heb alsnog een mens mijn logo laten finetunen. Ging ook niet zonder slag of stoot. Als ik van tevoren vraag of je iets kunt, materiaal aanlever en iemand zegt ja, dan ga ik ervan uit dat je dit kan. Niet dat je me hoofdpijn bezorgd. Ik denk dat dit soort mensen ChatGPT hebben gemaakt. 

Uiteraard wel sorry gezegd tegen ChatGPT. Ik wil niet met angst leven later gepakt te worden. Wil genieten van een zonsondergang, dromend en uitkijkend over zee met voorbijvliegende zeekippen.

AI heeft nóg niet leren lezen tussen de regels. Je moet zelf iets al best aardig begrijpen om het duidelijk te duiden voor AI. Want eerst geeft ie zo’n 88 verkeerde css’en om vervolgens pas iets te geven wat erop lijkt en dan nóg heeft zoonlief of ik de css moeten aanpassen. Frustrerend, kan ik je vertellen. ChatGPT komt altijd met een nieuwe css terwijl WordPress in veel dingen al is voorgecodeerd. Alleen moet je dat weten te vinden en onthouden is dan ook wel handig. Kan me wel voorstellen dat het niet lang meer duurt dat robots een openhartoperatie uitvoeren en niet m’n buurman, die toevallig cardioloog is. 

Eerlijk

Het was Jantje lacht, Jantje huilt. Ik lachte en had er plezier in als iets lukte en moest mezelf net zo vaak beheersen m’n laptop niet tegen de muur te smijten als iets niet lukte. Ook enig idee hoeveel tinten roze er zijn? De keuze uit fonts? Uren werden weken. Komt ook omdat m’n site al af was toen ik een website over reizen zag en bedacht ook van die fototegels te willen, dus moest álles anders. M’n bio vervangen voor een nieuwe en die weer herschreven omdat er iets in stond over long covid, wat toch een beetje voelde als de goden verzoeken terwijl ik er graag vanaf wil. Nu is ie zoals ik ben, zonder gedoe, of nou ja… je snapt wat ik bedoel. Een simpel scheidingsteken die ik liever met een niet standaard ingebouwd icoontje wilde wijzigen in een smiley, kostte me 2 uur! En vraag niet naar het wegwerken van de verschillen tussen desktop en mobiel, wat een gedoe.

Het was tevens een test in het opbouwen van mijn uren. Of ik dat nu als vrijwilliger, in loondienst of voor mezelf doe, vind ik niet uitmaken. Heb in uren opgebouwd en werd soms – oké, vaker dan ik wilde – door m’n lijf teruggefloten. Mijn lijf is niet bijzonderder dan de jouwe, terugfluiten doet ieder lijf. Ernaar luisteren…

Af en toe gaf ChatGPT een compliment, zoals: je doet dit als een pro! Dan zei ik: voel me ook een pro! Heb zitten coderen alsof ik er 3 jaar voor op school zat. Deed ik wat anders, viel een kwartje en hup zat weer achter die laptop. Begon WordPress te begrijpen, sommige codering erachter, waar je wat en waarom doet. Dan was het leuk. Maar dat m’n laptop nog heel is komt door een nieuw staaltje zelfbeheersing en mezelf eraan herinnerend een hekel te hebben aan nieuwe technologische apparatuur. Voordat dat weer ingesteld is zoals ik wil… 

Een kloddertje roze hier

Het lijkt of m’n innerlijk kind met Tante Til heeft zitten brainstormen. Een radslag, neon roze, zacht roze, fluoriserend geel. Het is dat het me niet lukt discodip toe te voegen anders was het feest compleet.

Als ik aan mijn innerlijk kind denk zie ik vaak dit meisje, daarom staat zij bovenaan de “Dit ben ik” pagina haar podium te pakken:

Onbevangen en onbevreesd.

Deze site is van haar, van mij, voor ons en met ons bedoel ik ook jou. 

Wat ga ik ermee doen?

Hetzelfde wat ik deed; schrijven. Bloggen. Er is wel iets gewijzigd. Je kunt nu reageren onder mijn blogs.

Ik doe echter alleen aan leuke, lieve, opbouwende reacties. Kritisch mag ook nog. Voor lelijk en gemene reacties heb ik geen ruimte, daarvoor bouw je maar je eigen website. Nee, mij niet bellen. Werken met computers heb ik van m’n functielijst geschrapt.

Misschien wordt ooit de podcast toegevoegd waar ik al te lang over praat en niets mee doe terwijl ondertussen de halve wereld een podcast heeft. Misschien wordt de site uitgebouwd met extra pagina’s waarmee ik omzet genereer, zoals m’n functie. Heb trouwambtenaar nog niet afgeschreven.

Er was ooit een etterbakje die mij Traumara noemde. Heb begrepen dat etterbakje drugsverslaafd en aan lager wal is geraakt. Tja, je moet niet fucken met meisjes met rode haren en groene ogen. Wij zouden in onze ketel kunnen roeren en ondertussen zeggen dat het karma was. Dankzij hem kwam ik wel op een idee toen ik bezig was met domeinnamen. Mocht ik trouwambtenaar worden dan wordt het Trouwmara.nl. Of sla ik nu een klein beetje door? Ben inmiddels ook zo vaak afgewezen voor deze functie dat je zou kunnen zeggen: laat los, Tamaar, misschien toch niet zo passend en zei je niet ooit dat je niet voor gemeenten wil werken omdat die alleen maar aardig zijn voor medewerkers als alles goed gaat?! Zij kennen het principe in ziekte en gezondheid, voor beter en slechter niet. 

Wees welkom!

Omdat ik weken met ziel en zaligheid heb verbouwd lijkt het net of ik voor m’n nieuwe winkeltje sta op het punt rood lint door te knippen. Leuk als je een kijkje neemt op m’n nieuwe site, zelfde naam, andere betekenis. Je bent welkom hier te bladeren.

Voor mijn zoon 

Dank je wel voor jouw hulp! Speciale dank voor de mooie cirkel op mijn homepage die, na veel coderen, net zo mooi werd op de mobiele versie. En het logo in het hamburgermenu! Wie heeft dat nou?! Ik, dankzij jou. Het is een feestje om naast je te zitten en met jou te werken. Gelukkig heb je het geduld en de kalmte van je vader. Een fijne energie helemaal van jezelf. Met trots en m’n hart vol liefde kijk ik naar wie je bent: lief, mooi, grappig, slim en creatief mens. En knap, dat had ik nog niet gezegd🫰🏼

Houdoe hè!